De belangrijkste koelcyclus

Een stof verandert van toestand wanneer de inherente hoeveelheid warmte en gevarieerd. IJs is water in de vaste toestand en stoomdamptoestand water. Verandert continu vloeistof en vloeistofdamp door de toepassing van warmte. Warmte moet worden toegevoegd of het kookpunt van een stof verdampen. Het moet worden verzameld voor de verdunning of stoffen versterken. De hoeveelheid benodigde warmte hangt af van de inhoud en verandering van de druk in de materie.

Overweeg bijvoorbeeld om een ​​pan met kokend water te openen, verwarmd door een gasvlam. Het kookpunt van water op zeeniveau 212Вєf (100C). Verhoog de vlamtemperatuur en het water kookt sneller, hoewel de temperatuur niet verandert. Warmte of kokende stoffen, warmte moet van een andere stof worden verwijderd. In dit geval wordt de warmte uit de gasvlam verwijderd. Verhoog de temperatuur van de vlam alleen de snelheid van warmteoverdracht. Het verhoogt de temperatuur van het water niet.

De drukverandering heeft invloed op het kookpunt van een stof. Met toenemende hoogte boven de zeespiegel, atmosferische druk en verdampingstemperatuur laten vallen. Water kookt bijvoorbeeld op 193F (89.4C) op een hoogte van 10,000 voet. Bij drukken onder 100 psig heeft het water een kooktemperatuur van 338F (170C).

De relatiedruk afkoeling dit wordt getoond in het volgende voorbeeld. De tank bevat een stof die verdampt bij atmosferische druk. Het condenseert echter tot een vloeistof met een druk van 100. Vloeistof komt uit de tank via een slang en mondstuk in een lange buis naar de atmosfeer (zie Fig. 4-10).

Terwijl de vloeistof in het mondstuk komt, wordt zijn druk verlaagd tot die van de atmosfeer. Dit vermindert de verdamping of het kookpunt. Een deel van de vloeistof verdampt of kookt, met behulp van zijn eigen warmte. In niet-verdampte vloeistof die onmiddellijk wordt afgekoeld, wordt zijn warmte afgevoerd. De resterende vloeistof absorbeert warmte van gerold metaal of tank en verdampt, koelspiraal. Coil neemt de warmte uit de omringende ruimte, koelruimte. Deze eenheid blijft koeling of koeling bieden totdat de substantie onder druk in de tank blijft.

Alle andere componenten van het koelsysteem dienen alleen om het koelmedium te verbeteren nadat het zijn werk heeft gedaan om te koelen. Andere delen van het koelsysteem in volgorde van samenstellingen, tank of vloeibare ontvanger, expansieklep, verdamper, compressor en condensator.

Fig. 4-11 illustreert een typische koeling van het systeem. Het koelmiddel bevindt zich in de vloeistoftoestand onder hoge druk in de tank of vloeistofontvanger. Wanneer koelmiddel in het expansieventiel komt, wordt de druk verlaagd en begint de vloeistof te verdampen. Volledige verdamping treedt op wanneer het koelmiddel in de verdamper. Verdamping, warmte moet aan het koelmiddel worden toegevoegd. In dit geval komt de warmte van de verdamper. Naarmate warmte van de spoel wordt verwijderd, koelt de spoel af. Het koelmiddel staat nu onder stoom lage druk. Verdampersectie van het systeem wordt vaak aangeduid als lage druk, tegendruk of zuigzijde. Warme spoel, de snellere verdamping vindt plaats en de hogere zuigdruk wordt.

Compressor neemt vervolgens de lage dampspanning en verhoogt de druk voldoende is voor condensatie van het koelmiddel. Dit begint de hoge kant van het systeem. Om een ​​koelmiddel in vloeibare toestand terug te brengen (persen), nam de warmte de verdamper, de compressor moet worden verwijderd. Deze functie van de condensator wordt gebruikt met lucht- of waterkoelspiralen. Wees beter dan koelmiddel, lucht of water absorbeert warmte. Terwijl het afkoelt, wordt het koelmiddel gecondenseerd in een vloeistof en komt het in een vloeistofontvanger of tank. Naarmate de koelmiddeldruk werd verhoogd, zal deze condenseren bij lagere temperaturen.

In sommige systemen is de vloeibare ontvanger kan onderdeel zijn van een ander apparaat, zoals een verdamper of condensor.