Εξατμιστής με ραβδωτό σωλήνα

Ο ραβδωτός σωλήνας εξατμιστή είναι ένας εξατμιστήρας γυμνού σωλήνα, ο οποίος έχει μια λεπτή μεταλλική πλάκα σταθερά ασφαλισμένη στους σωλήνες του. Τα πτερύγια μπορούν να περιελίσσονται σπειροειδώς πάνω στο σωλήνα, όπως φαίνεται εδώ, ή μπορούν να είναι ορθογώνια, όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα. Ο πρώτος τύπος ονομάζεται «σπιράλ με πτερύγια και η δεύτερη ονομάζεται δοκιδωτών πλακών. Πτερύγια χρησιμεύουν για την αύξηση της αποτελεσματικότητας του πηνίου ανταλλαγής θερμότητας, και την επίδραση της αύξησης της σπείρας της συνολικής έκτασης. Πηνία πτερύγιο-σωλήνας μπορεί, ως εκ τούτου, να είναι πιο συμπαγής από τα γυμνά πηνία χωρίς να θυσιάζει δύναμη. Prime η επιφάνεια του εξατμιστή περιέχει ένα μεγάλο χώρο. υδρόψυκτοι περάσματα μέσω αυτών των χώρων, ανέγγιχτο από το πηνίο. ο εξατμιστήρας ραβδώσεις-σωλήνα, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιεί πτερύγια της να φθάσει σε μια κενή διαστήματος μεταξύ των σωλήνων του πηνίου και να διοχετεύει τη θερμότητα προς τα πίσω στον ή τους σωλήνες στους οποίους είναι συνδεδεμένος.

Το υλικό των πλακών πρέπει να είναι ένας καλός αγωγός θερμότητας, όπως το αλουμίνιο ή ο χαλκός, και πρέπει να είναι σταθερά στερεωμένοι σπειροειδείς σωλήνες. Η απόσταση μεταξύ των πτερυγίων κυμαίνεται από πτερύγια 1 έως 14 ανά ίντσα. Όσο χαμηλότερη είναι η θερμοκρασία του εναλλάκτη θερμότητας, τόσο πιο μακριά, κατά κανόνα, τα πτερύγια. πηνία κλιματισμού κυμαίνεται από περίπου 8 έως 14 πτερύγια ανά ίντσα, ενώ ένα ψυκτικό πηνίο χρήση από 1 έως 3 πτερύγια ανά ίντσα, επειδή παγετού εύκολα εμποδίζει τη ροή του αέρα μέσω του εναλλάκτη θερμότητας, όταν τα πτερύγια βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο. Οι εξατμιστές με φυσική βύθιση (μεταφοράς) χρησιμοποιούν ευρύτερη απόσταση από τους τύπους εξαναγκασμένης βύθισης, έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται η αντίσταση στη ροή του αέρα.

Εδώ είναι ένα φυσικό βύθισμα, εξατμιστή με ραβδώσεις. Επειδή ο κρύος αέρας είναι πυκνότερος από τον θερμό αέρα, πέφτει χωρίς τη βοήθεια ενός φυσητήρα. Ο ζεστός αέρας ανεβαίνει για να πάρει τη θέση του. Έτσι, αυτός ο τύπος πηνίου είναι τοποθετημένος κατακόρυφα σε ένα ψηλό τοίχο, ή οριζόντια ακριβώς κάτω από τον χώρο οροφής, δροσίζει. Δεδομένου ότι η ροή του αέρα μέσω του φυσικού βυθίσματος, τα πηνία εύκολα παρεμβαίνουν, τα πτερύγια είναι μακρυά μεταξύ τους και ο αριθμός των γραμμών πηνίου, κατά κανόνα, περιορίζεται σε τρία ή λιγότερα. Τρεις σειρές σωλήνων του πηνίου που φαίνεται εδώ. Οι εξατμιστές ρυθμίζονται έτσι ώστε να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του μήκους της ψύξης του χώρου. Αυτό τύπο εξατμιστή χρησιμοποιείται συνήθως σε περιπτώσεις εμφάνισης σε ψυγεία, κιβώτια ανθοπωλείων κ.ο.κ.

Μόλις αυξηθεί η χωρητικότητα του πηνίου με την προσθήκη πτερυγίων στους σωλήνες, αυξάνεται και η χωρητικότητά του εξαναγκάζοντας τον αέρα πάνω από αυτό. Και οι δύο μέθοδοι επιτρέπουν την απορρόφηση μεγαλύτερης ποσότητας θερμότητας στους σωλήνες εξάτμισης των ποδιών, επιτυγχάνοντας γυμνούς σωλήνες εξατμιστήρων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πιο συμπαγές πηνίο με την ίδια ικανότητα ψύξης. Κατά κανόνα, η μείωση του μεγέθους μειώνει το κόστος. Έτσι, ο εξατμιστής δίνει περισσότερη ψύξη για το δολάριο από ότι ο σωλήνας της μπαταρίας, το φυσικό ρεύμα του εξατμιστή ή ο εξατμιστήρας γυμνού σωλήνα.

Καθώς η κατασκευή και ο εξοπλισμός του χώρου είναι πάντοτε ασφαλής και ο παγετός δεν συσσωρεύεται στον εξατμιστή, ο εξατμιστήρας εξαναγκασμένου αέρα χρησιμοποιείται στη μεγάλη πλειοψηφία των συστημάτων κλιματισμού. Αυτό ισχύει τόσο για τις οικιακές όσο και για τις εμπορικές αγορές. Τα προϊόντα που σχεδιάζονται για ελεύθερη εκκένωση αέρα στο διάστημα, χρησιμοποιούν κατά κανόνα έναν ανεμιστήρα έλικα, όπως φαίνεται εδώ, και εκείνα που είναι συνδεδεμένα σε ένα σύστημα αγωγών χρησιμοποιούν φυγοκεντρικούς ανεμιστήρες. Το εξαναγκασμένο βύθισμα, οι εξατμιστήρες με πτερύγια σχεδόν πάντα χρησιμοποιούν την παροχή DX του ψυκτικού, επειδή η κύρια χρήση τους με ψυκτικά μέσα που χρησιμοποιούνται στον κλιματισμό ...