Wypełnione zawory termostatyczne

W napełnionych gazem TXV charakterystyka ograniczenia ciśnienia jest wynikiem ścigania w bańce czujnikowej. Czynnik chłodniczy w bańce czujnikowej całkowicie odparowuje, gdy przegrzanie przekroczy związany z temperaturą system SS. Gdy tylko czynnik chłodniczy w żarówce z czujnikiem gazu zostanie całkowicie przekształcony w parę, dalszy wzrost temperatury żarówki wzrośnie o przegrzać niewielki wpływ na ciśnienie lampy. Dlatego, ograniczając ilość ładunku w bańce czujnikowej, maksymalne ciśnienie, które może być wywierane przez bańkę czujnikową dla otworu TXV, jest również ograniczone.

Ograniczenia ciśnienia Żarówka wykrywająca TXV również ogranicza SS. Wynika to z faktu, że równowaga zaworu jest ustawiana tylko wtedy, gdy ciśnienie światła (Pi) jest sumą ciśnienia parownika () i sprężyn nastawy przegrzania (P3). Tak więc za każdym razem, gdy ciśnienie parownika przekroczy SS, ilość parownika i ustawiona siła sprężyny przekroczy ciśnienie żarówki.

Dlatego zawór będzie modulował w kierunku zamkniętym. Załóżmy na przykład, że system jest wyposażony w napełnioną gazem TXV z MOP 36 psia (248 kPa) i przegrzaniem 10 F (5.6C). W tym zastosowaniu, żarówka czujnikowa zebrana w postaci, która powoduje, że czynnikiem chłodniczym jest 100% nasyconych żarówek parowych, gdy temperatura osiągnie temperaturę nasycenia odpowiadającą 43.7 psia (301 kPa). Ta wartość jest sumą maksymalnego ciśnienia roboczego (36 psia, 248 kPa) plus ciśnienie sprężyny równoważne przegrzaniu 10 F (5.6C) (7.7 psi, 53 kPa). Gdy kula osiągnie temperaturę, każda dodatkowa para przegrzanego ssania ma niewielki wpływ na światło ciśnieniowe. Dlatego nie można zwiększyć prędkości czynnika chłodniczego przepływającego przez zawór. Jeśli ciśnienie w parowniku przekroczy 36 psia (248 kPa), wielkość parownika i ciśnienie sprężyny powoduje igły do ​​modulacji w kierunku „zamkniętym”. Jednak za każdym razem, gdy ciśnienie w parowniku poniżej 36 psia (248 kPa), ciśnienie w parowniku i siła sprężyny przegrzewającej jest mniejsza niż maksymalne ciśnienie lampy. W tych warunkach ciśnienie żarówki czujnikowej przyczynia się do modulacji igły, a TXV jak zwykle odpowiada za zmiany w parowniku i przegrzanie.

Ze względu na swoje właściwości ograniczające ciśnienie napełniony TXV zapewnia ochronę przed przeciążeniem sprężarki i zalaniem. Ponieważ ciśnienie w parowniku jest ograniczone do maksymalnego ciśnienia żarówki, każda zmiana przegrzania powoduje zmianę MOP. Ponieważ światło ciśnieniowe jest zawsze równe ciśnieniu w parowniku plus sprężyny przegrzewające (P3), zwiększenie ustawienia przegrzania zmniejsza parownik MOP, ponieważ P2 plus P3 jest zawsze równy P. Przeciwnie, spadek przegrzania zwiększa parownik MOP.

Biorąc pod uwagę ładunek krytyczny stosowany w żarówkach wypełnionych gazem, należy zachować pewne środki ostrożności podczas instalowania gazu TXV w systemie. Korpus zaworu rozprężnego musi być zainstalowany w cieplejszym miejscu niż żarówka teledetekcyjna. Podobnie, rurka łącząca zawory żarówki czujnika z głowicą nie powinna dotykać żadnej powierzchni, która jest zimniejsza niż żarówka czujnika. Jeśli jeden z tych warunków nie jest przestrzegany, opłata

w kolbie skropli się, powodując awarię TXV z powodu braku cieczy w bańce czujnikowej. Należy zachować ostrożność, aby znaleźć żarówkę czujnikową, aby spuścić ciekły czynnik chłodniczy z lampy pod wpływem grawitacji.

Znaczenie ograniczeń zaworów ciśnieniowych rozumianych, jeśli rozpoznamy, że wiele systemów chłodniczych podlega okresowym obciążeniom ściągającym. Obciążenia te są znacznie wyższe niż obciążenie systemu podczas normalnej pracy. Począwszy od ciśnienia parowania i nienormalnie wysokich temperatur w okresie rozkładania, rośnie moc i zużycie energii przez sprężarkę, co często powoduje tymczasowe przeciążenie silnika sprężarki. Istnieją dwa rozwiązania tego problemu: zwiększyć rozmiar sprężarki i silnika, aby miał wystarczającą wytrzymałość, aby wytrzymać obciążenie w okresie przeciążenia matrycy lub ograniczyć MOP, aby uniknąć przeciążenia sprężarki. Najlepsze rozwiązanie do zastosowania zależy od konkretnych wymagań i warunków pracy. W systemach, w których szybki skurcz przestrzeni lub temperatura produktu wymaga użycia mocniejszego silnika sprężarki, zwykle wybiera się.

Ta strategia projektowania zwiększa początkowe koszty zakupu i utrzymania systemu, ale efekty te są dopuszczalne w związku z wymaganiami procesu. I odwrotnie, w aplikacjach, w których nie jest wymagane szybkie zmniejszenie obciążenia, zwykle bardziej praktyczne jest ograniczenie maksymalnego ciśnienia w parowniku przy użyciu ograniczenia ciśnienia zawór rozprężny. W tej strategii zwykle stosuje się mniejszy silnik sprężarki, co zmniejsza początkowe koszty zakupu i konserwacji systemu. Z reguły zawór rozprężny ograniczający ciśnienie wybiera się tak, aby MOP wynosił w przybliżeniu 5 do 10 psi (34.5 do 70 kPa) powyżej średniego ciśnienia w parowniku, powstającego w zwykłej operacji obciążenia. Wymagane SS należy podać przy zamawianiu ograniczeń ciśnienia TXV. Graniczne zawory rozprężne są szeroko stosowane w aplikacjach klimatyzacyjnych.

Oprócz ochrony przed przekroczeniem dopuszczalnych ciśnień TXV, zawory te zmniejszają również ryzyko zalania cieczy z powrotem do sprężarki podczas uruchamiania. Ta reakcja zachodzi, ponieważ ciśnienie w parowniku musi zostać zmniejszone poniżej SS, aby TXV mogło się otworzyć. W związku z tym TXV minimalizuje przepływ czynnika chłodniczego do poziomu diat, umożliwiając parę ssącą do chłodzenia czujnika z żarówką, zanim zawór będzie mógł się całkowicie otworzyć ...