Zamrożenie kontaktu
Nowoczesne systemy chłodzenia płyt zasadniczo nie różnią się od pierwszej zamrażarki kontaktowej, opatentowanej w 1929 Clarence Birdseye. Produkty w odpowiedniej formie opakowań, takie jak lody, płaskie pudełko, wciśnięte między poziome, płaskie płyty chłodnicze (patrz rys. 14.3). Można go dodatkowo otworzyć w celu nieznacznego rozpoznania produktu, a następnie zamknąć za pomocą siłowników hydraulicznych, aby zapewnić ścisły kontakt termiczny. Po zamrożeniu pełnego talerza ponownie otwórz, aby usunąć opakowania. Pozioma zamrażarka płytowa jest pokazana na rys. 7.14 (a). Pionowa zamrażarka płytowa (ryc. 7.14 (b)) służy do produktów sypkich, takich jak mokre ryby pakowane w pęknięcia między deskami. Po zakończeniu zamrażania produkt jest usuwany w postaci litego bloku i może mieć grubość 75 mm lub 100 mm.
Zamrażarki kontaktowe są tańsze w obsłudze, ponieważ nie są używane wentylatory do ruchu powietrza. Chłodzenie odbywa się poprzez bezpośredni kontakt produktu z powierzchnią, która z kolei ma bezpośredni kontakt z czynnikiem chłodniczym lub wtórnym czynnikiem chłodzącym.
Materiał jest zamrożony, może być całkowicie zanurzony w zimnej cieczy, takiej jak solanka.
Nadaje się tylko do produktu opakowanego. Chlorek sodu, glikol i solanki nie są wystarczająco zimne, aby uzyskać całkowite zamrożenie, więc może to być pierwszy etap wstępnego chłodzenia przed ostatnim wybuchem. Ponadto ciekły azot (196C) lub dwutlenek węgla (78.5C) można natryskiwać na powierzchnię ...
|