Oleje cyrkulacyjne
Opuszczając kompresor, jeśli to możliwe, linię odprowadzającą należy poprowadzić w dół. Pozwoli to uniknąć gromadzenia się oleju lub ciekłego czynnika chłodniczego w sprężarce podczas okresów bezczynności. Tam, gdzie kondensator znajduje się nad sprężarką, należy zapewnić wystarczającą szybkość w linii od sprężarki lub separatora oleju, aby zapewnić przeniesienie oleju do przodu. Zawór zwrotny może być zainstalowany jako gwarancja zapobiegania cofaniu się oleju. Linie poziome powinny opadać w dół w kierunku przepływu. Ślady oleju, które pochodzą z skraplacz osiądzie na powierzchni chłodzącej i spadnie na dno w postaci cieczy lub rozpuści się w skroplonym czynniku chłodniczym. W każdym razie te dwa płyny przejdą następnie do zaworu rozprężnego i wyparka. Tutaj zmienia się para czynnika chłodniczego, ale większość oleju pozostanie w postaci płynnej, zawierającej rozpuszczony czynnik chłodniczy. Nieznaczne ślady oleju, takie jak niskie ciśnienie pary z gazem ssącym. Konieczne jest ograniczenie gromadzenia się ciekłego oleju w parowniku, ponieważ będzie on gromadził się szybko, zmniejszając przenoszenie ciepła i naruszenia.
W przypadku amoniaku olej spada na dno i nie wchodzi do roztworu z czynnikiem chłodniczym.
Kondensatory amoniaku, odbiorniki i zalane parowniki można je odróżnić poprzez zastosowanie korytek spustowych oleju i połączeń w dolnym punkcie. Automatyczne odwadnianie i powrót oleju będą zależeć od różnych gęstości małych i bardzo rzadko instalowanych. Usuwanie oleju ze zbiorników i drenów okresowych ręcznych czynności spustowych oraz w ramach regularnej konserwacji. Niektóre układy amoniaku są zaprojektowane do powrotu oleju poprzez utrzymanie prędkości gazu, na przykład parowniki z przepływem bezpośrednim i odparowaniem z przepływem płynnym. Wszystkie węglowodory są dość zmieszane z olejem, aby zapobiec możliwości oddzielnego odwadniania, a w każdym razie rzadko są stosowane w zalanych parownikach.
Najczęstszym sposobem pozyskiwania oleju z parownika, sprężarki, aby utrzymać go w ruchu, zapewniając ciągłą prędkość płynu we wszystkich częściach schematu za pomocą parownika z bezpośrednim odparowaniem. Ta dynamiczna metoda uzdatniania jest decydującym czynnikiem w projektowaniu prawie wszystkich wyparek freonowych.
Krytyczny odcinek łańcucha, w którym nie ma płynnego czynnika chłodniczego, który pomógłby w przemieszczaniu oleju, tj. Parownik i zasysanie z powrotem do sprężarki. Rura ssąca musi mieć nachyloną sprężarkę, ale nie może dopuścić do zalania cieczy przez sprężarkę. Wymagane minimalne prędkości gazu około 3.5 m / s. Tam, gdzie kompresor, parownik poniżej pionowych sekcji zapewnia wystarczający analizator prędkości, z reguły nie mniej niż 7 m / s, gdy chcesz upuścić olej, będzie z powrotem suchy gazowy czynnik chłodniczy w sprężarce. Na ryc. 11.1 pokazuje układy rur, których można użyć do transportu oleju.
W niektórych sytuacjach stosuje się separator cieczy (patrz rozdział 9), aby na przykład zapobiec gwałtownej kompresji sprężarki na początku lub bezpośrednio po rozmrożeniu dużych ilości oleju i / lub czynnika chłodniczego. Takie zachowanie systemu nazywa się wlotem sprężarek ciekłego czynnika chłodniczego niezmiennie zaprojektowanych do tego, aby sobie z tym poradzić.
W przypadku niektórych małych obwodów chłodniczych, które mogą działać w celu zmniejszenia zużycia gazu w celu kontrolowania wydajności, utrzymanie minimalnej prędkości transportu oleju z powrotem do sprężarki może być niemożliwe i osadzi się on w łańcuchu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku sprężarek o zmiennej prędkości, w których dopuszczonych jest wiele niskich prędkości. Odwrócenie obwodów typu chłodniczego (tj. Pompy chłodzące / grzewcze) to kolejny przykład. Środki powinny mieć na celu poprawę lub odwrócenie przepływu gazu okresowo przemieszczać, ten olej ....
|