Zawory MOP

Jak pokazaliśmy, zwykły TRV używał żarówki teledetekcyjnej, która zawsze ma trochę ciekłego czynnika chłodniczego. Może to powodować problemy podczas cyklu i podczas uruchamiania systemu, zwłaszcza w przypadku klimatyzacji.

Podczas kompresor wyłącza się, ciekły czynnik chłodniczy pozostaje w wyparka jeszcze chwilę się gotuje. Jeśli sprężarka nie usuwa par powstałych w wyniku tego parowania, ciśnienie w parowniku szybko rośnie. Ustabilizuje ciśnienie, które odpowiada temperaturze otoczenia parownika. Załóżmy na przykład, że powietrze wokół cewki 80F. ciśnienie doboru 80F temperatura nasycenia dla R-22 wynosi 143.6 funtów na cal kwadratowy. To ciśnienie jest przez zewnętrzny korektor linia na dole membrany. Zakładając, że bańka czujnikowa jest również wystawiona na działanie powietrza o temperaturze 80 F, takie samo ciśnienie na górze membrany. Począwszy od ciśnienia gazu powyżej i poniżej membrany są równe, sprężyna wygina ciśnienie na membranie w górę; powoduje to zamknięcie zaworu. Podczas uruchamiania sprężarki parownik wysyła parę czynnika chłodniczego do nasyconej temperatury ssania sprężarki 80F. Trwa to przez pewien czas, zanim nowy płyn wpływający do parownika kontroluje temperaturę do normalnego zakresu około 30F 50F dla komfortowej pracy klimatyzacji. Wysoka temperatura na wlocie powoduje nadmierny pobór mocy przez sprężarkę, co spowoduje przeciążenie sprężarki silnik. Jeśli przeciążenie silnika sprężarki będzie się utrzymywać, doprowadzi to również do uszkodzenia sprężarki z powodu wysokiej temperatury tłoczenia.

Kolejną trudnością napotkaną podczas uruchamiania jest to, że zdalne wykrywanie ciśnienia światła nie jest ograniczone. Potrafi wspinać się tak wysoko, jak pozwala na to temperatura powietrza wokół niego. Na przykład w poprzednim przypadku powietrze o temperaturze 80 F wokół bańki czujnikowej wywarło siłę 143.6 PSIG nad membraną. Gdy sprężarka pracuje wcześniej, ciśnienie w parowniku poniżej membrany jest szybko redukowane. W związku z tym lekki nacisk nad membraną staje się potężną siłą otwierającą, która jest w stanie całkowicie otworzyć zawór hełmu. W rezultacie ciekły czynnik chłodniczy może zalać sprężarkę, zanim zawór odzyska kontrolę.

Z powodu tych i innych komplikacji prawie wszystkie systemy klimatyzacji z zaworami termostatycznymi ograniczają maksymalne ciśnienie, które może powstać w parowniku. Robią to za pomocą zaworów ograniczających ciśnienie, zwanych również „zaworami maksymalnego ciśnienia roboczego” lub po prostu zaworami MOP. Niektóre modele ograniczają maksymalne ciśnienie robocze w parowniku za pomocą środków mechanicznych, takich jak sprężyna. Inne osiągają ten sam rezultat, stosując ograniczoną ilość czynnika chłodniczego w dźwięk zaworu kulowego.

Zawory pokazane do tej pory nie miały wystarczającej ilości pary czynnika chłodniczego w lampach czujnikowych, rurkach i obszarze nad zaworem membranowym, aby zawsze w kuli znajdował się płynny czynnik chłodniczy. Z tego powodu czasami używany jest termin „zawór naładowany cieczą”. Społeczeństwo z zaworem o ograniczonych kosztach, z kolei zaworem MOP, który ma wystarczającą ilość ciekłego czynnika chłodniczego zawartego poniżej wstępnie wybranego maksymalnego ciśnienia roboczego (i związanej z tym temperatury). Wyższe ciśnienie i temperatura czynnika chłodniczego w kolbach, rurkach oraz w przestrzeni nad membraną wszystkich par. Zwiększenie temperatury pary przy produkcji powoduje tylko nieznaczny wzrost ciśnienia. Ze wszystkich praktycznych względów, gdy zawór gazowy, ciśnienie na górnym otworze przestaje rosnąć, gdy wykrywanie temperatury osiąga określoną granicę. Rozwiązuje to problemy z zalegającą cieczą na wlocie sprężarki i rozruchem...