Strona główna 

Zawór rozprężny stałego ciśnienia - Zawór stałego ciśnienia chłodniczego

Informacje techniczne Przemsyl Działanie zaworu rozprężnego o stałym ciśnieniu

Stałe ciśnienie zaworu rozprężnego

Stałe ciśnienie, charakterystyczne dla tych zaworów dozujących, wynika z interakcji sił generowanych przez ciśnienie w wyparka cewka i sprężyna nastawcza. Ciśnienie w parowniku i zamknięcie siły sprężyny po jednej stronie membrany, która przesuwa igłę z boku gniazda, zmniejszając przepływ czynnika chłodzącego. Przeciwnie, siła wytworzona na podstawie określonej sprężyny jest przykładana na drugą stronę membrany i działa tak, aby przesunąć igłę z gniazda, zwiększając przepływ czynnika chłodniczego. Wynik netto tych przeciwnych sił wymusza położenie igły w miejscu, która utrzymuje stałe ciśnienie w parowniku dla wszystkich normalnych warunków obciążenia.

W CPXV reaguje na zmieniające się warunki obciążenia, zalewając parownik podczas niewielkich obciążeń i głodując parownik podczas dużych obciążeń. Cewka zalewowa zmniejsza efektywną objętość cewki, zmniejszając w ten sposób efektywny obszar powierzchni wymiany ciepła. Powoduje to parowanie ciśnieniowe czynnika chłodzącego, ponieważ para czynnika chłodniczego jest sprężana w mniejszej ilości zużytej cewki.

Przeciwnie, wzrost objętości użytecznej cewki zmniejsza ciśnienie parowania, umożliwiając rozszerzanie się pary i zajmowanie wzrostu użytecznej cewki. Zasadniczo CPXV naprzemiennie zalewa czynnik chłodniczy parownika i umiera, aby utrzymać nastawę ciśnienia na podstawie położenia śruby regulacyjnej. Aby zilustrować tę odpowiedź, rozważ CPXV skalibrowane do punktu 10 psi (69 kPa). Wraz ze wzrostem obciążenia chłodzącego w klimatyzowanej przestrzeni wzrasta również ciśnienie w parowniku.

Kiedy ciśnienie parownika wzrośnie powyżej żądanej wartości zadanej 10 psig (69 kPa), w efekcie powstaje na membranie połączonej ze sprężyną powrotną, aby przełamać moc sprężyny wartości zadanej matrycy. To działanie powoduje, że igła przesuwa się w kierunku gniazda, zmniejszając przepływ płynu chłodzącego w parowniku. Zmniejszenie przepływu czynnika chłodniczego powoduje odparowanie cieczy w cewce, co zwiększa użyteczną objętość i pole powierzchni wymiany ciepła w parowniku. Wzrost objętości powoduje odpowiedni spadek ciśnienia w parowniku. Wraz ze spadkiem ciśnienia w parowniku zmniejsza się również siła, którą wytwarza on na przeponę, co pozwala ustawić wiosenny ruch igły z gniazda do momentu osiągnięcia punktu, w którym siły zaworu powrotnego będą w stanie równowagi.

Umiera, gdy zmniejsza się obciążenie w klimatyzowanej przestrzeni, maleje ciśnienie parownika, a moc sprężyny nastawionej przekracza łączną siłę wytworzoną przez ciśnienie w parowniku i powrót sprężyny. To działanie powoduje położenie membrany w sposób, który powoduje, że igła odsuwa się od miejsca, aby umrzeć, zwiększając w ten sposób przepływ ciekłego czynnika chłodniczego w parowniku. Jest to większy przepływ czynnika chłodniczego, który nie może odparować, ponieważ energia cieplna nie występuje w klimatyzowanej przestrzeni. Dlatego dodatkowy czynnik chłodniczy pozostaje w stanie ciekłym, a powodzie giną w części parownika. Działanie to zmniejsza ilość użytecznej, a zatem, matrycy z powierzchni wymiany ciepła cewki. Z powodu nieściśliwego ciśnienia pary cieczy czynnika chłodniczego w pozostałej objętości sprężyn są ściśnięte. Ciekły czynnik chłodniczy nadal zalewa parownik, dopóki ciśnienie pary nie wzrośnie do wartości, która przywróci równowagę między siłami przez membranę.

Jeśli obciążenie cieplne systemu zostanie zbytnio zmniejszone, stałe ciśnienie zawór rozprężny może zacząć przepełniać parownik, próbując podnieść głowę, aby była równa podanemu punktowi. Ta reakcja może być przewodem ssącym z ciekłym czynnikiem chłodniczym i być transportowana do kompresor, gdzie może to spowodować uszkodzenie zaworu lub wypłukiwanie smaru. Dlatego przewodowy system sterowania termostatem wyłącza cyklicznie sprężarkę, zanim temperatura pomieszczenia lub produktu spadnie do poziomu, który mógłby zalać.

Siły w CPXV automatycznie zatrzymają przepływ czynnika chłodzącego, giną, gdy sprężarka się wyłącza. Wynika to z tego, że odparowanie ciekłego czynnika chłodniczego w parowniku trwa krótko po wyłączeniu sprężarki. W tym okresie wzrasta ciśnienie w cewce, ponieważ para nie jest usuwana z parownika do sprężarki. Zatem ciśnienie w parowniku i zamknięcie siły sprężyny rosną, aż przekroczy siłę wytwarzaną przez sprężynę wartości zadanej. Ta reakcja powoduje szczelne uszczelnienie igły względem gniazda zaworu. Zawór pozostaje zamknięty, aby uniemożliwić przepływ czynnika chłodniczego, dopóki sprężarka nie będzie pracować.

Kiedy sprężarka pracuje, ciśnienie parownika gwałtownie spada, gdy para wpływa do linii ssącej. Gdy tylko ciśnienie w parowniku zostanie zmniejszone do punktu, w którym punkt wiosenny będzie miał większą moc niż ciśnienie zamykające i cewkowe, strzałka odsunie się od gniazda matrycy, umożliwiając przepływ cieczy w parowniku. Igła zaworu nadal reguluje przepływ czynnika chłodniczego w parowniku, aż do wystąpienia stanu równowagi między siłami zaworu ...

 
Dzięki ->



Standardowy cykl chłodzenia powietrza Agregat chłodniczy Baudelot Schemat bezpieczników nabojowych Sprężarka odśrodkowa Przekaźnik sprężarki Zawór regulacji wody w skraplaczu Zawór Epr Wysokociśnieniowy zawór pływakowy Tłumik gorącego gazu Kondensator silnikowy Cykl chłodniczy na wolnym powietrzu Sens presji ciśnienia Proces odzyskiwania rozpuszczalnika Wikipedia
Copyright @ 2009 - 2022, „www.ref-wiki.com”