De dagelijkse schommelingsvochtigheid
Als de relatieve vochtigheid bekend is, kan in combinatie met een droge bol vochtgehalte worden vastgesteld. Meteorologische gegevens omvatten meestal een meting van de relatieve vochtigheid 's middags, op dit moment, niet ver van de maximale temperatuur, zelfs als de informatie niet vollediger is opgeslagen. Als de tijdmeting van de vochtigheid niet samenvalt met de hoogste gemiddelde dagelijkse temperatuur (ongeveer 15.00 h), kan vergelijking (5.4) worden gebruikt om de temperatuur tegelijkertijd met de vochtmeting te schatten. Hiermee wordt de luchtvochtigheid van de buitenlucht ingesteld. Bij afwezigheid van weersveranderingen kunnen we aannemen dat het vochtgehalte gedurende de dag constant blijft totdat de lucht is afgekoeld tot het dauwpunt. Hoewel dit niet helemaal waar is, blijft het dauwpunt grafisch in figuur 5.2 nog redelijk constant, wat een gedeeltelijke verificatie oplevert.
Het is zelfs moeilijk om het dauwpunt met een hoge precisie te meten, behalve in het laboratorium, en de inconsistentie van waarden in Fig. 5.2 kan waarschijnlijk worden toegeschreven aan bias. Bij warm weer laat vegetatie een groot deel van zijn vocht in de lucht, uitdroging in het proces.
Dit veroorzaakt een toename van het vochtgehalte van de lucht, hoewel er geen weersveranderingen zijn opgetreden. Onder constant vocht gedurende de dag zal echter de relatieve luchtvochtigheid groeien, vanaf de dag en avond voorbij en de nacht komt, vanwege de daling van de temperatuur van de droge bol. Als de koellucht doorgaat, wordt het dauwpunt niet bereikt, omdat de lucht verzadigd is. Verdere temperatuurdaling zal de dauw en mist in de vorm veroorzaken, het vochtgehalte in de atmosfeer verlagen. Met de dageraad en de zonsopgang valt de toename van temperatuur en relatieve vochtigheid een beetje dauw koken, naarmate de ochtend vordert. Uiteindelijk verdwijnt alle dauw en gaat het vochtgehalte terug naar zijn veronderstelde constante waarde van de vorige dag.
 ..
|