Wykres PH

Od punktu 1 śledzimy wykres dla każdego rodzaju parownika. Ponieważ stan czynnika chłodniczego spada nieznacznie na prawo od krzywej nasyconej cieczy, czynnik chłodniczy jest mieszaniną nasyconej cieczy i pary.

Możesz zobaczyć ze schematu PH czystego ciekłego czynnika chłodniczego, kiedy zrezygnował z skraplacz w punkcie 4. Zawiera 20% par w punkcie 1, ponieważ co dzieje się podczas procesu pomiaru cieczy (punkt 4 punktu 1).

Gdy ciecz przepływa szybko przez dozownik, ciśnienie to wzrasta ze skraplacza, poziomu parownika. Niższe ciśnienie w wyparka poniżej związanej z tym temperatury nasycenia. Oznacza to, że część ciepła powinna zostać odrzucona z ciekłego czynnika chłodniczego. Niewystarczający proces pomiaru czasu odrzuca jednak ciepło do powietrza na zewnątrz systemu. Zamiast tego transfer ciepła samego czynnika chłodniczego. Część ciekłego czynnika chłodniczego odparowuje (miga). Jak widać, ciekły czynnik chłodniczy opuścił chłodnicę niż wtedy, gdy opuścił skraplacz. Zauważysz jednak szkielet PH, że ta zmiana temperatury nasycenia występuje przy stałej entalpii. Odrzucone ciepło nadal zawiera czynnik chłodniczy w postaci pary. Widocznej utracie ciepła płynu towarzyszy utajone ciepło wzrostu zawarte jest w parach. Pary czynnika chłodniczego wytwarzane w procesie dozowania nazywane są „gazem błyskawicznym”. Należy zauważyć, że 20% gazu odparowującego na wlocie do parownika około normalnie dla komfortowej pracy klimatyzacji.

Czynnik chłodniczy nadal pochłania ciepło i zmiany par (gazu). Teraz musimy przejść w prawo na wykresie PH, zanotuj stan czynnika chłodniczego, ponieważ jego entalpia rośnie. W punkcie 1 - cała ciecz stała się nasyconymi oparami. Jest to dobra okazja do zaobserwowania różnic konstrukcyjnych między dwoma rodzajami parowników. Na przykład w modelu zalanego parownika czynnik chłodniczy opuszcza parownik w tym punkcie. Z drugiej strony w parowniku DX czynnik chłodniczy nadal pochłania ciepło. Większa możliwość przenikania ciepła utajonego w punkcie 1-A. Ponieważ czynnik chłodniczy w parowniku DX pochłania więcej ciepła, czynnik chłodniczy przechodzi przez rozsądny zysk ciepła, czyli wzrost temperatury przy stałym ciśnieniu. Ten proces zmiany jego stanu nasyconych par krzywej w przegrzanym gazie w regionie na wykresie.

Przegrzanie dodawane kilka razy, kiedy opuszcza parownik DX pokazany w kroku 2, zwykle ma około 10F. Przegrzanie zwiększa jedynie nieznacznie chłonność parownika. Jego główną zaletą jest ochrona kompresor od wlotu ciekłego czynnika chłodniczego; to znaczy przypadkowy powrót ciekłego czynnika chłodniczego do sprężarki. Taka ochrona jest szczególnie ważna w przypadku sprężarek tłokowych. Inne konstrukcje sprężarek są mniej wrażliwe na uszkodzenia spowodowane wstrząsami hydraulicznymi. Mogą być stosowane w zalanych parownikach, ponieważ nie potrzebują ochrony zapewnianej przez proces przegrzania w parowniku DX.

Teraz spójrzmy na typy parowników, sklasyfikowane według sposobu ich budowy. Trzy główne kategorie powierzchni gołej rurki, rurki akumulatora i płytki cewki. Dla każdego typu istnieje, ponieważ spełnia określone potrzeby. Aplikacje należy rozważyć przed wybraniem najlepszego typu. Nie ma jednego typu, który najlepiej pasuje do wszystkich sytuacji ...