Główny cykl chłodzenia

Substancja zmienia swój stan, gdy nieodłączna ilość ciepła jest zmienna. Lód jest wodą w stanie stałym i parą wodną. Ciągłe zmiany cieczy i pary ciekłej przez zastosowanie ciepła. Należy dodać ciepło lub odparować temperaturę wrzenia substancji. Należy go zebrać w celu rozcieńczenia lub wzmocnienia substancji. Ilość potrzebnego ciepła będzie zależeć od zawartości i zmiany ciśnienia w materii.

Rozważmy na przykład otwarcie garnka z wrzącą wodą ogrzewaną płomieniem gazu. Temperatura wrzenia wody na poziomie morza 212Вєf (100C). Zwiększ temperaturę płomienia, a woda zacznie wrzeć szybciej, chociaż temperatura się nie zmienia. Ciepło lub substancje wrzące, ciepło należy usunąć z innej substancji. W takim przypadku ciepło jest usuwane z płomienia gazu. Zwiększyć temperaturę płomienia tylko szybkość wymiany ciepła. Nie podnosi temperatury wody.

Zmiana ciśnienia wpłynie na temperaturę wrzenia substancji. Wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza, ciśnieniem atmosferycznym i temperatura parowania upuszczać. Na przykład woda zagotuje się w 193F (89.4C) na wysokości stóp 10,000. Przy ciśnieniach poniżej 100 psig woda ma temperaturę wrzenia 338F (170C).

Presja relacji chłodzenie pokazano to w poniższym przykładzie. Zbiornik zawiera substancję, która odparowuje pod ciśnieniem atmosferycznym. Jednak skrapla się do cieczy przy ciśnieniu 100 funtów. Ciecz płynie ze zbiornika przez wąż i dyszę w długiej cewce rurowej do atmosfery (patrz rys. 4-10).

Gdy ciecz wchodzi do dyszy, jego ciśnienie zmniejsza się do ciśnienia atmosferycznego. Zmniejsza to parowanie lub temperaturę wrzenia. Część cieczy paruje lub wrze, wykorzystując własne ciepło. W nie odparowanej cieczy natychmiast schłodzonej jego ciepło jest odbierane. Pozostała ciecz pochłania ciepło z walcowanego metalu lub zbiornika i paruje, cewka chłodząca. Cewka odbiera ciepło z otaczającej przestrzeni, chłodząc przestrzeń. To urządzenie będzie kontynuowało chłodzenie lub chłodzenie, dopóki substancja nie znajdzie się pod ciśnieniem w zbiorniku.

Wszystkie pozostałe elementy układu chłodzenia mają na celu wzmocnienie czynnika chłodzącego dopiero po zakończeniu chłodzenia. Inne części układu chłodzenia w kolejności zespołów, zbiornika lub odbiornik cieczy, zawór rozprężny, wyparka, kompresor, kondensator.

Ryc. 4-11 ilustruje typowy cykl chłodzenia systemu. Czynnik chłodniczy znajduje się w zbiorniku lub odbiorniku cieczy pod wysokim ciśnieniem w stanie ciekłym. Gdy czynnik chłodniczy dostaje się do zaworu rozprężnego, ciśnienie jest obniżane, a ciecz zaczyna parować. Całkowite odparowanie następuje, gdy czynnik chłodniczy przedostaje się do wyparka. Parowanie, do czynnika chłodniczego należy dodać ciepło. W takim przypadku ciepło pochodzi z parownika. Gdy ciepło jest usuwane z cewki, chłodzenie cewki. Czynnik chłodniczy jest teraz w fazie pary niskie ciśnienie. Sekcja parownika układu jest często określana jako strona niskiego ciśnienia, przeciwciśnienia lub strony ssącej. Ciepła cewka powoduje szybsze parowanie i wyższe ciśnienie ssania.

Kompresor następnie przyjmuje niskie ciśnienie pary i zwiększa ciśnienie wystarczające do kondensacji czynnika chłodniczego. To zaczyna wysoką stronę systemu. Aby przywrócić czynnik chłodniczy w stanie ciekłym (wycisnąć), ciepło zajęło parownik, należy usunąć sprężarkę. Ta funkcja skraplacz jest stosowany z cewkami chłodzącymi powietrzem lub wodą. Lepiej niż czynnik chłodniczy, powietrze lub woda pochłaniają ciepło. W miarę ochładzania czynnik chłodniczy skrapla się w cieczy i wchodzi do odbiornika lub zbiornika cieczy. W miarę wzrostu ciśnienia czynnika chłodniczego skrapla się w niższych temperaturach.

W niektórych systemach odbiornik cieczy może być częścią innego urządzenia, takiego jak parownik lub skraplacz.