Vloeistof-warmte toepassing.

De eerste reden is om de efficiëntie van de koelcyclus, vooral bij lage temperaturen. De tweede reden is subkoel vloeibaar koelmiddel dat uit de condensor komt om het uitbreken van gas bij de inlaat van de TXV of andere dispenser te voorkomen. "Herprogrammering" van de vloeistof die de condensator is een probleem voor systemen met kleine condensator hypothermie. Dit is ook een probleem voor de systemen met hoge vloeistoflijndrukverschillen veroorzaakt door lange pijpleidingen of lange vloeistofstijgleidingen.

De derde reden om de kleine hoeveelheden vloeibaar koelmiddel te verdampen, wordt verwacht bij bepaalde toepassingen uit de verdamper terug te keren. Dit zorgt ervoor dat de zuiginlaatgas droog is. Het voorkomt dus schade, lawaai en inefficiëntie veroorzaakt door het binnendringen van vloeibaar koelmiddel. Systeem met hoge belastingsfluctuaties soms is er een behoefte, omdat vloeistof periodiek "in de zuigleiding" slipt. Dit gebeurt wanneer de belasting sneller daalt dan het systeem kan reageren. Warmtepompen die gebruikmaken van de omkering van het koelproces, kunnen bovendien beide omvatten zuigleiding accumulator en vloeistofwisselaar. Ze houden de vloeibare floodbacks en verdampen langzaam tussen hen in cyclische bochten.

In de vloeistofzuigwisselaar wordt koele zuigstoom door een warmtewisselaar geleid in tegenstroom op de hete vloeistofcondensor. Dat wil zeggen, twee vloeistof stroomt in tegengestelde richtingen, zoals weergegeven. In de warmtewisselaar is de warmte die wordt geproduceerd door zuiggas zoveel dat vloeibaar koelmiddel is verloren. Temperatuurveranderingen zijn echter niet gelijk. Specifieke warmtecapaciteit (Btu / lb voor de graden F) van de koelmiddeldamp minder dan de vloeistof. De toename van de temperatuur van de stoom is dus altijd groter dan de daling van de temperatuur van de vloeistof. Denk bijvoorbeeld aan bereikbare koelvitrines die R-502 gebruiken en op het niveau van 28F worden gehouden. 24F verhoogt de aanzuigtemperatuur van de stoom zal overeenkomen om de temperatuur van de vloeistof rond 12F te verlagen.

De maximale hoeveelheid warmte die kan worden overgedragen op een manier die wordt bepaald door het temperatuurverschil tussen het gas en de vloeistof die de wisselaar binnenkomen; de relatieve grootte van de oppervlakteblootstelling van twee vloeistoffen aan elkaar; en hoeveel tijd de twee vloeistoffen van warmte zouden moeten uitwisselen. Zoom in op een van deze drie factoren, verhoogt teplootdachu.

De locatie van de warmtewisselaar is afhankelijk van het beoogde gebruik en de toewijzing van apparatuur. Als het doel is om vloeistof onderkoeling te bieden, wordt deze zo dicht mogelijk bij de condensor geïnstalleerd als toelaatbare praktijk. Als het wordt gebruikt voor het reinigen van het teveel aan vloeistof in de zuigleiding dicht bij de verdamper. Dus zowel vloeistof- als zuigleidingen moeten in de warmtewisselaar worden geleid, de lay-out van apparatuur heeft een groter effect op zijn plaats dan welke andere factor dan ook.

Soorten vloeistoffen en zuigwisselaars die worden gebruikt om de twee vloeistoffen te beïnvloeden, moeten warmte uitwisselen. Dit beïnvloedt ook het oppervlak van de expositie van twee vloeistoffen die voor elkaar de lengte-eenheid hebben. Dit is de eenvoudigste vormwisselaar. Schone, rechte lengte van de zuig- en vloeistofleiding aan elkaar bevestigd of gesoldeerd zodat een tegenstroom wordt gehandhaafd. Vervolgens twee lijnen met isolatie als een eenheid. Hoe langer de run, hoe meer warmte-uitwisseling. Er loopt altijd vloeistof langs de onderkant van de zuigleiding. Dus wanneer de warmtewisselaar is ontworpen om overtollige vloeistof in de zuigleiding te verwijderen, moet de vloeistofleiding zich altijd onderaan een horizontaal gedeelte van de zuigleiding bevinden.

Tube-in-tube warmtewisselaar heeft meer oppervlakte-impact per lengte-eenheid dan twee gesoldeerde lijnen. Nogmaals, een teller is opgeslagen. Vloeistof loopt in de ruimte buiten de zuigleiding. De lengte van de kruising bepaalt de contacttijd voor de twee vloeistoffen. Deze warmtewisselaars kunnen eenvoudig in het veld worden gebouwd door T-stukken voor wisselaars voor elk uiteinde en T-stukken te kopen, verbonden met standaard koelmiddel dat een maat groter is dan de zuigleiding.

De Shell-and-Finn warmtewisselaar met warmtebuis biedt een maximale oppervlakte-expositie van twee vloeistoffen per lengte-eenheid. Tegenstroom wordt opnieuw waargenomen.

Samenvattend, op de vloeistofleidingwisselaars: zijn bij gebruik voor airconditioning nuttig bij het bieden van onderkoeling en verwijderen overtollig vloeibaar koelmiddel in de zuigleiding. Bij gebruik voor koeling toepassingen zijn nuttig voor onderkoeling en zuivering van vloeibaar koelmiddel in de zuigleiding. Ze verbeteren ook de efficiëntie van de koelmiddelcyclus. Specifiek, waar R-22 wordt gebruikt, wordt pijp-in-pijp diversiteit gebruikt, en dan alleen voor het opruimen van overtollige vloeistof. R-502-systemen daarentegen gebruiken meestal wisselaars om de efficiëntie te verbeteren, evenals voor de andere twee doelen Het nadeel van wisselaars is dat ze de neiging hebben om de zuigtemperatuur te verhogen, wat het stroomverbruik van de compressor.

Een ander nadeel is dat aan de bovenste zuigtemperatuurlimieten voor een veilige werking van de compressor moet worden voldaan, of een compressor kan deze beschadigen. Pijpleidingen met vloeistofinname verhogen de complexiteit, wat ontwerp-, montage- en materiaalkosten toevoegt aan de veldgrijze klussen. Ten slotte, omdat de shell-and-finnbatterijwisselaar een natuurlijke olie-sifon is, moet deze goed worden afgetapt om problemen met de terugkeer van olie te voorkomen ...